Sylvia Visser

Uitzinnig van vreugde was de pechvogel van het jaar, gedurende een half uur. Met het gerinkel van miljoenen euro’s vielen al zijn dromen daarna aan diggelen. De hele straat werd bezocht door de Postcodeloterij. Behalve zijn huis. De 21-jarige man speelde echter al drie jaar mee. Er moest dus een fout gemaakt zijn. Maar de automatische incasso van de Postcodeloterij bleek mislukt. Te weinig geld op zijn rekening.
                De jongen is nu woest. Waarom hebben ze hem niet gewaarschuwd dat de automatische incasso mislukt was? Volgens de Postcodeloterij is het zijn eigen verantwoordelijkheid dat er genoeg geld op zijn rekening staat. Pas als er enkele maanden niet geïncasseeerd kan worden, neemt de Postcodeloterij contact met je op. Waarom dan eigenlijk wel? De jongen overweegt nu juridische stappen.
                Hetzelfde wrange gevoel zou ik ook hebben als de Postcodeloterij bij mij in de straat zou vallen. En ik speel niet eens mee. Het is gek dat ze zomaar van mijn adres een lotnummer kunnen maken. Het is mijn adres, waarom kan de Postcodeloterij dat zonder mijn toestemming laten meespelen in hun trekking? Alsof ze met mijn auto gaan racen op Zandvoort zonder dat ik ervan weet.
                De meeste mensen hebben dan ook een negatieve motivatie om mee te spelen met de Postcodeloterij. Ze zouden niet kunnen leven met de gedachte dat hun adres zou winnen, terwijl zij geen lot hebben. De hele straat miljonair en zij nog steeds arme sloeber. O nee, ik vergis me. De reden om deel te nemen is heel positief. Aan de Postcodeloterij doe je mee voor het goede doel. Voor Artsen zonder Grenzen, voor Unicef, voor War Child.