Arnold Kroon (Den Haag 1947), sinds jaren als publicist actief. Werkte voor dagbladuitgevers en als copywriter voor reclamebureaus. Heeft, weliswaar digitaal, samen met het Koningshuis het kroondomein.
Kroondomein.com, voor hem een digitale stalling van veel van zijn verhalen en anekdotes. Humor is voor hem een belangrijk levensinstrument. Met zijn motto “Ik wil niet dat het z’n gangetje met mij gaat” kwam hij ook door zijn slechtste jaren heen.
Zijn twee werelden
Arnold Kroon
gastblog
11 oktober 2015
Na het overlijden van zijn vrouw en het verhuizen van zijn beste vriend, voelde Willem zich behoorlijk alleen. Destijds viel het al niet mee om in zijn nieuwe omgeving vrienden te maken. Zijn gestotter weerhield alle vriendschap. Hij kan er mee leven, weet zich buiten de deur alleen ook goed te vermaken.
Daarnaast heeft hij ook veel plezier binnen zijn virtuele wereld. Een digitale schepping waar mensen uit ‘de normale wereld’ elkaar ook ontmoeten. Waar evenzogoed vriendschappen ontstaan. Alleen op een geheel andere manier tot stand gekomen. Niks uiterlijk of welbespraakt zijn. Leeftijd, man of vrouw, valide of niet, het speelt hier geen enkele rol. In deze bijna ideale wereld vind je elkaar door het delen van interesses.
Hoe vreemd het voor een hakkelaar ook moge klinken, Willem is heel goed in communiceren, heeft daarvoor zelfs een eigen website, www.hakkel.nl*. Daarin kan hij veel van zijn zelfspot kwijt. Al zijn verhalen lardeert hij met een behoorlijke dosis humor. De vele leuke reacties doen zijn zelfvertrouwen steeds meer groeien. “Als ik m’n bek maar houd,” verklaart hij regelmatig zijn succes. Vooral een van zijn laatste waarnemingen, tijdens een georganiseerde wandeltocht, deden de duimpjes binnenrollen. Hij schreef:
Met mijn stevige pas liep ik de wandelaar voorbij. Diens vriendelijke groet deed me twijfelen. Toch hield ik m’n pas niet in, mijn eigen tempo was me lief. Royaal een kwartier binnen met een lekker biertje voor me, stapte de wandelpassant mijn richting uit en nam dezelfde versnapering. Zichtbaar uit op een praatje die ik hem onderweg onthield.
Waar ik vandaan kwam, welke afstand ik heb gelopen en of ik ook de Vierdaagse van Nijmegen liep. Zo’n beetje een standaard vraag van fervente wandelaars. Nee, ook hij heeft ‘m niet gelopen.
“Vroeger wel gedaan, maar met mijn zestig jaar vind ik die prestatie niet meer nodig. Tegenwoordig loop ik niet meer dan 25 kilometer en dat is genoeg, als je alleen loopt.”
Na drie ferme slokken van zijn bier wilde hij nog meer aan mij kwijt:
“Ach weet je, voorheen liep ik altijd met mijn broer. Toen liepen we zelfs zaterdag én zondag. Maar ja...”
Ik begreep dat dé vraag gesteld moest worden: “Waarom nu niet meer met uw broer?” “Ach, mijn broer is nu al dertig jaar dood.” Even dacht ik dat er een loopje met me werd genomen.
-o-o-o-
*NB: Hakkel.nl is opgenomen in www.kroondomein.com.