Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.
Wereldwijde piemels
9 december 2020
De klok stond stil en de muren waren klinisch wit toen ik in de Maartenskliniek in Nijmegen werd opgenomen. Hier stopt de wereld, dacht ik. De aarde was opgehouden met draaien; dat leek mij echter niet de bedoeling. Met mijn inmiddels 41 jaren ben ik veel te jong om deze planeet al te verlaten. Er moest weer een beetje kleur komen, wat leven.
Alle mannen in mijn regio heb ik afgewerkt. Ik ben een slet. Texting. Sexting. Menig mannenhart bracht ik op hol. Bleue jongetjes van veertig die nog nooit geile berichten met een vrouw hebben uitgewisseld. Vrouwenverslinders die denken dat ze het wel zonder condoom kunnen doen, omdat ze dertien vrouwen geleden een SOA-test hebben gehad. Als er een soort pik is die ik nooit in mij wil voelen …
Met een ruk schoot mijn rolstoel vooruit. Uit alle macht probeerde ik mijn stalen paardenspan te bedwingen met de hoepels. Ik verloor het gevecht. Mijn vinger raakte bekneld tussen de elektrische wielen. Met grote ogen staarde ik naar mijn vinger. Mijn rolstoel was inmiddels gestopt na een harde knal tegen de muur.
Lees verder
Met mijn kist schrijden mijn zusjes, neven en nichten de kerk in. Een bloemstuk van rode rozen met daarop een losse witte roos trekt de aandacht. ‘U zij de glorie’ klinkt hemels van boven uit de kerk. De pastoor besprenkelt mijn kist met wijwater. Mijn moeder zit op de voorste bank met mijn neefjes, oom en peettante.