Sylvia Visser

Blog

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.

Archief

‘Zou je daar even mee op willen houden? De urinewalm bereikt mijn neus.’
Mijn mond zakt open. Hij zakt er maar in. Ik doe oefeningen in mijn huis wanneer ik wil. Incontinentie of niet, stank of niet. Pas als hij weg is, dringt ten volle tot me door wat hij heeft gezegd. Zo’n denigrerende opmerking heeft nog nooit iemand tegen me gemaakt.
 

Lees verder

Even maakte ik me zorgen. Het leek erop dat ik niet meer interessant genoeg was om te stalken. Mijn trouwe stalkers bezochten mijn site nog maar nauwelijks. Hadden de Poolse zussen mijn goede raad opgevolgd en waren ze een eigen leven begonnen? Mijn zorgen waren onterecht. Ik had een hele tijd minder gedeeld en daardoor was er voor de gezusters minder om te volgen. Nu ik mijn ganzenveer echter weer heb opgepakt, zijn de Poolse dames terug. 

 

Lees verder

Maandenlang was ik druk op zoek naar een geschikt huis. Een plek waar ik met mijn rolstoel goed uit de wielen zou kunnen. Ik nam onder meer contact op met de gemeente Den Bosch in de hoop dat die me aan een aangepaste woning kon helpen. Maar nee, ik kwam niet in aanmerking voor een rolstoelgeschikt huis. Ik was namelijk geen inwoner van Den Bosch. Ik kon maar beter in mijn oude woonplaats blijven.

Lees verder

Ik durfde het niet toen ik mijn vriend pas twee weken kende. Bang dat hij direct de benen zou nemen. Ik waarschuwde hem wel dat hij er rekening mee moest houden voor de toekomst. Bleek dat hij zich aan deze gewoonte altijd enorm geërgerd had bij zijn ex. Als een hond likte zij haar bord schoon; een vaatwasser was niet meer nodig. Nu durf ik dus helemaal niet meer.

 

Lees verder