Sylvia Visser

Verhalen

Archief

Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

Doemscenario na rampscenario schiet door mijn hoofd. Aan niets anders kan ik denken, dus over iets anders schrijven wordt moeilijk. Vrijdag bezocht ik mijn droomhuis. Een prachtig huis in Den Bosch. In gedachten heb ik het al ingericht. Meubels gekocht, gordijnen uitgezocht, muren geschilderd. Nou ja, dat laatste kan ik helaas niet meer, maar in mijn dromen stond ik op een trapje met de verfroller in mijn hand.

Lees verder

Mijmerend loopt ze over Île de la Cité.  De Seine aan haar rechterhand, de Notre Dame voor haar. Onvoorstelbaar hoeveel geld er gestort is voor de restauratie. De kathedraal kan wel drie keer opnieuw opgebouwd worden. De brand is niet voor niets gebeurd, alles heeft een reden. De kerk hoeft zich geen zorgen meer te maken over de renovatie.

 

Lees verder

Nog meer papieren wil de verhuurder hebben. Is het dan nooit genoeg? Ze moet wel moeite doen om dit huis te krijgen, zeg. Maar het is het meer dan waard. Prachtig huis, grote tuin, leuke wijk, winkelcentrum in de buurt. Ze ziet zichzelf hier al helemaal wonen. Ze is ervan overtuigd dat ze er heel gelukkig gaat worden.

 

Lees verder

Verbijsterd is ze. Vol ongeloof. Ze kan niet eens huilen. Hoe zit het ook alweer met die fases van rouwverwerking? Ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, aanvaarding. Dit zal wel bij de eerste fase horen, bij de ontkenning. Het gaat een tijd duren voor Barbara dit een plekje kan geven.

 

Lees verder