Sylvia Visser

Hij in smoking, zij in een donkerblauwe, lange galajurk met een baan glitters als getoverd door een fee. Haar arm door de zijne. Het kasteel was bedekt met een dik pak sneeuw; ze schreden over de kasseien op de binnenplaats. De sneeuw kraakte onder hun voeten. Hij had zijn jas over haar schouders gedrapeerd, toch rilde ze van de kou. Op sommige plekken was de sneeuw platgetrapt en had zich een ijsbaan gevormd. Ze giechelde omdat ze bijna uitgleed op haar hoge hakken. Gelukkig redde Anwir haar van een val door haar arm steviger onder de zijne te klemmen. Lachend keek ze naar hem op, wat bewonderde ze deze man.

​

Lees verder