Sylvia Visser

Verhalen

Archief

Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

‘Wat zijn je dromen voor de toekomst? Wat zijn je doelen? Wat wil je bereiken?’

‘Verder eigenlijk niks’, schrijft hij. ‘Gewoon waar we het net over hadden. Een leuke vrouw en kinderen. Vooral een leuke vrouw.’

Ze glimlacht. Gebrek aan ambitie; toch is dit echt een leuke man. Artistiek, creatief en hij wil nog kinderen ook. 

Lees verder

Sylvia plaatste de glazen thee op haar dienblad. Zelf zou ze hebben gekozen voor koffie, maar dit was duidelijk een wat zweverig stel. Geen zwarte thee maar muntthee. Het zou nooit in Sylvia’s hoofd opkomen om dat te bestellen. Koffie dronk ze, goed sterk. Het was rustig in de zaak. De middagen vormden niet haar lievelingstijdstippen. Liever werkte ze ‘s avonds als het druk was en rumoerig. Als de mensen een borreltje dronken en uitgelaten waren.

 

Lees verder

De Telegraaf lag opengeslagen naast hem op de bank. Volgens veel mensen is alleen de financiële bijlage goed en de rest van de krant sensatiebelust. Mijn vader vond het een heerlijke krant; hij las hem veel liever dan dat saaie NRC. Het kon hem niks schelen wat andere mensen ervan vonden. Mijn vader trok zijn eigen plan.

 

Lees verder

Samen met Lotje ren ik naar het huis van Liesbeth. Het staat twee huizen bij dat van ons vandaan. Grote bomen maken het er heel donker. Lotje gaat op haar tenen staan en drukt op de bel naast de eikenhouten voordeur. Ik had op platte voeten bij de bel gekund, maar Liesbeth is Lotje’s vriendinnetje. We wachten heel lang hij de voordeur. Gek dat er niemand komt; ik zag net door het raam dat ze aan tafel zitten.

 

Lees verder