Echte schoonheid
blog
5 november 2014
Wie wat bewaart, die heeft wat, zo bleek deze week toen een oude broek weer keurig aansloot rond mijn heupen en buik. Ik paste hem al tijden niet meer, maar hij zat weer perfect. Alleen een beetje jammer dat ik vijf kilo zwaarder was toen ik hem kocht. Althans, vijf kilo zwaarder dan voordat ik naar Italië vertrok. Bij gebrek aan een weegschaal heb ik geen idee wat ik nu weeg, maar ik begin zo’n donkerbruin vermoeden te krijgen.
De schuld van de extra kilo’s ligt natuurlijk bij het Italiaanse eten dat veel te lekker is. De huisgemaakte pasta, de pizza gebakken in een houtoven, de kleine gebakjes van de pasticceria (zo klein dat je er eigenlijk niet dik van kunt worden). Dat eten moet de oorzaak wel zijn. Ik kan me althans niet voorstellen dat het ook maar iets te maken heeft met de zakken chips die ik hier verorberd heb. En zelfs als dat wel zo is, dan kan ik er nog niks aan doen. Mijn gebruikelijke hapjes, geschrapte wortels en schoongemaakte radijsjes, verkopen ze hier nu eenmaal niet. En zelf wortels schrappen of radijsjes schoonmaken? Niet iets wat in mijn hoofd opkomt.
Nu houd ik dus mijn hart vast wat de weegschaal mij straks in Nederland gaat vertellen. Ik sluit er nog maar even mijn ogen voor. De Italiaanse keuken moet ik dadelijk weer missen, dus daar ga ik nu nog flink van genieten. En uiteindelijk maakt het ook niet uit als ik eruitzie als een kamerolifant. Echte schoonheid zit van binnen. O nee, om met Jim Carrey te spreken, that’s just something ugly people say.