Loser
blog
29 april 2015
Er is maar één plek die telt en dat is de eerste. Bij een wedstrijd met meer dan 1400 deelnemers is de kans op die plaats niet zo groot. 0,7 promille als mijn wiskundige kennis me niet in de steek laat. Ik zou het even checken, hoor. Neerlandici zijn niet te vertrouwen als het om rekenen gaat. Ik kan je trouwens zo wel vertellen dat dit niet klopt. Ik vergeet variabelen mee te nemen voor de voorkeuren en het geslacht van de juryleden, het tijdstip van beoordelen en of de zon schijnt.
Toch baal ik ervan dat ik niet de winnaar ben. Je doet tenslotte niet mee aan een wedstrijd om te verliezen. Betekent dit dat mijn ingezonden verhaal slecht is? Nee, natuurlijk niet. Ik heb althans niet de illusie dat de beste wint. Het betekent hooguit dat mijn verhaal niet was wat de jury zocht. Of dat mijn verhaal beoordeeld werd aan het eind van een donkere, regenachtige dag waarop het jurylid zijn auto total loss had gereden en zijn rijbewijs was kwijtgeraakt.
Eigenlijk doe ik nooit mee aan wedstrijden. Ik heb namelijk een hekel aan afwijzing en de kans daarop is doorgaans erg groot. Waarom ik het nu wel heb gedaan? Goede vraag. Niet omdat ik het leuk vind in ieder geval. Wanneer ‘waanzin’ niet het thema was geweest, had ik nooit meegedaan. Als dochter van een manisch-depressieve vader voelde ik mij door het thema geroepen iets op te sturen. Achteraf denk ik: had ik het maar nooit gedaan. Maar ach, het zal wel ergens goed voor zijn geweest. Ik geloof althans dat niets voor niks gebeurt. Naïef? Misschien. Laat mij maar lekker een dromer zijn. Dan droom ik gewoon dat ik geen loser ben.