Sylvia Visser

Nog niet… Hij drukt zijn telefoon op snooze en draait zich om. Hij is veel te moe en zijn bed is zo heerlijk warm. Hij doezelt weer weg, maar even later is het toch echt tijd om op te staan. Shit! Nu moet hij zich zelfs haasten. Hij haat maandagen. Hij springt onder de douche, hijst zich in zijn kleren en racet naar zijn werk. Onderweg propt hij een banaan naar binnen, die hij gauw van de fruitschaal heeft geplukt. Op kantoor loopt hij eerst naar de koffieautomaat. Een mens moet wat om de motor aan de praat te krijgen.

‘Goedemorgen!’ Gaia heeft een brede glimlach, zoals altijd.
‘Morgen’, mompelt hij.
‘Nou, nou, iets meer enthousiasme mag wel.’
Hij geeft haar een chagrijnige blik. Irritant dat ze ’s ochtends ook zo vrolijk is.
‘Met het verkeerde been uit bed gestapt?’, vraagt ze.
‘Het is maandag’, zegt hij.
‘Nou en?’
Hij zucht en zet zijn mok onder de automaat.

‘Ik begrijp echt niet waarom je de maandag zo’n probleem vindt’, zegt ze. Ze pakt alvast een beker.
‘Heb je een hekel aan het weekend of zo?’, vraagt hij.
‘Heb jij een hekel aan je werk of zo?’, vraagt zij.
Met zijn koffie gaat hij achter zijn computer zitten. Zijn mailbox puilt alweer uit. Sommige collega’s hebben schijnbaar niets te doen in het weekend. Van hem mag het de hele week wel weekend zijn. Twee dagen werken en dan weer weekend. Het enige nadeel is dat hij dan wel meer salaris nodig heeft om zijn vrije tijd te financieren. Maar hij heeft heus geen hekel aan zijn werk zoals Gaia suggereerde. Hij houdt alleen meer van het weekend. Hij krabt aan zijn hoofd.