Sylvia Visser

‘Dus je hart zit aan de verkeerde kant,’ zei hij. ‘Gaaf.’ 

Ik maakte mijn ogen groot en keek hem kwaad aan. ‘Ik heb geen geweten,’ zei ik. ‘Kijk maar uit.’ 

‘Kijk je altijd zo boos?’ 

‘Ze hebben mijn lachspieren operatief verwijderd.’ 

Hij lachte.

 

Uit: Meisje van glas

 

Frank Gunning debuteerde met deze ingenieuze roman. Het meisje Eva is geboren met situs inversus, met haar hart aan de verkeerde kant. Ze is daardoor het spiegelbeeld van haar tweelingzus Hanna. Om dat te markeren hebben de zussen allebei een hart op hun bil laten tatoeëren. Eva een blauw hartje met een H op haar linkerbil en Hanna een rood hart met een E op haar rechterbil.
                In een koude winternacht gaan de zussen naar het park. Hanna wil weten hoe het is om te voelen wat de zieke Eva voelt. Hoe het is als je het ijskoud hebt, als je huid brandt, als je benauwd bent alsof je in een te strak korset zit en als je longen voelen alsof iemand ze met rode peper heeft schoongeschuurd. Hanna trekt haar kleren uit, smeert zich in met tijgerbalsem, bindt panty’s strak om zich heen, eet een rode peper en rolt naakt in de sneeuw.  Als Eva terug naar huis gaat om te voorkomen dat ze ziek wordt, blijft Hanna nog in het park om de spullen op te ruimen die ze had meegenomen. Hanna keert echter niet terug na die nacht. Het is een raadsel wat er met haar is gebeurd.
                Het boek is doorspekt met de dood: braakballen, opgezette dieren, begraafplaatsen, uitvaarten, personages die overlijden. Het bestaat uit vier delen geschreven vanuit het perspectief van drie verschillende personages. Samen vertellen ze het verhaal van het meisje van glas. Doordat Gunning steeds kiest voor een ik-verteller heb je als lezer het gevoel dat je in het hoofd kruipt van de personages met soms lugubere gedachtes. Vaak lijken de delen uit losse verhalen te bestaan, maar dan opeens blijken ze naadloos in elkaar te passen.
                Meisje van glas is een bloedstollende roman waarbij je continu hard aan het werk bent om te begrijpen hoe de verhalen in elkaar passen en om uit te vinden wat er met Hanna is gebeurd en wie het meisje van glas is. Het is typisch zo’n boek waarvan je baalt dat je het uit hebt. Gelukkig is het zeer geschikt voor een tweede lezing. Je ontdekt dan steeds meer hoe vernuftig de verhalen met elkaar verweven zijn. Meisje van glas is een boek dat je gelezen móet hebben, vanwege de spanning en vanwege de literaire kwaliteiten.