Sylvia Visser

Spakenburgse vrouwen houden van poetsen. Zeggen ze. En toch woon ik in dit dorp (stad voor de puristen). Waar ging het mis? Ik heb er geen enkele moeite mee als mijn hulp het schoonmaakwerk doet. Voel me absoluut niet geroepen eveneens mijn handen uit de mouwen te steken. Of ik nou zo’n lui mens ben? Ach, ik heb weer andere dingen waar ik goed en vlijtig in ben.
                Toch was ik deze week apetrots dat ik mijn huiskamer gestofzuigd had. Zelfs zo door het dolle heen dat ik via Whatsapp en Facebook mijn blijdschap deelde met vrienden en familie. Dus opnieuw rijst de vraag: waar ging het mis? Nou is deze vraag in dit geval eenvoudig te beantwoorden. Ik heb MS en heb daardoor al jaren niet meer zelf kunnen stofzuigen. Je weet pas wat je hebt als je het niet meer hebt. Mijn fysiotherapeut legde me laatst uit dat gewone, dagelijkse activiteiten de beste fysiotherapie zijn. Dus besloot ik de stofzuiger ter hand te nemen in plaats van de crosstrainer. Kapot was ik na afloop, maar wat gaf het mij een voldaan gevoel toen ik rondkeek in mijn schone huiskamer.
                Met de stofzuiger in mijn ene hand en mijn rollator in de andere hoop ik in de toekomst vaker mijn huis toonbaar te kunnen maken. Dat er een tijd zou komen dat ik blij zou zijn te kunnen stofzuigen, had ik nooit gedacht. ’t Kan verkeren. Misschien verandert deze Brabantse dan toch nog ooit in een Spakenburgse vrouw die van poetsen houdt.