Quatorze juillet
verhaal
15 juli 2016
‘De religie van de vrede heeft weer iets vreedzaams gedaan’, zegt hij, terwijl hij de kruimels van zijn rode broek veegt.
Pepijn grinnikt en schudt zijn hoofd. Nuance is niet Arnouds sterkste kant. Droge humor wel. ‘Dat lijkt me nou weer wat al te kort door de bocht, vrind.’
De man die met een vrachtwagen op de feestende mensen inreed, was weliswaar een moslim. Maar dat betekent nog niet dat je alle moslims of het geloof als geheel verantwoordelijk kunt houden.
‘Het lijkt mij persoonlijk wel helder dat er iets mis is met de islam.’
Pepijns mond valt open om zoveel stupiditeit. Uit de mond van een schijnbaar weldenkend mens, een rechter nog wel. ‘Dat komt echt niet door het geloof, hoor.’
‘Nee, dat is zo’, zegt Arnoud. ‘Het komt ook met enige regelmaat voor dat boeddhistische monniken terroristische aanslagen plegen.’
Daar heeft hij misschien een punt. Om de een of andere reden wordt er steeds uit naam van de islam gemoord. Twin Towers, Madrid, Londen, Parijs, Brussel, Istanbul en nu Nice. Alhoewel we uit de geschiedenis natuurlijk ook wel andere voorbeelden kennen.
Pepijn pakt zijn creditcard uit zijn portemonnee en gebaart de ober dat hij de rekening wil. Heerlijk geluncht, maar er moet ook nog gewerkt worden. ‘Vlak de christenen niet uit. Wat denk je van alle kruistochten in de middeleeuwen? Ook niet bepaald vredelievend.’
‘Precies, je zegt het goed. Dat was in de middeleeuwen. Daar is de islam blijven hangen’, zegt Arnoud.
‘Dat zijn extremisten die nog in de middeleeuwen leven. Als je de Bijbel letterlijk neemt, word je ook niet vrolijk.’
Arnoud schiet in de lach. ‘Ah nu snap ik waarom de zwarte kousen op de Veluwe al die zelfmoordterroristen opleiden!’