Sylvia Visser

Op de heetste dag van het jaar besloten mijn zusje en ik van Roermond naar Parijs te gaan. Gelukkig hadden we airco, dus er was niks aan de hand. Tot de airconditioning het liet afweten met veertig graden. Ook de routenavigatie liet ons in de steek en gaf ons de toeristische route. Geen snelweg bereden wij in België. Met de raampjes open toerden wij over de Vlaamse en Waalse hete binnenwegen. Zo moeten wij ons in de jaren tachtig gevoeld hebben als we op vakantie gingen met het hele gezin. De terugweg zouden we ‘s nachts rijden, net als toen.

 

Enkele dagen rust hadden we voor de grande finale in het weekend: dan gingen we naar het concert van ‘The Rolling Stones’! De geplande rust was best druk. Rust is nou eenmaal niet het sterkste punt van de familie Visser. Druk met het bezichtigen van Parijs waren we niet. Mijn zusje woont er immers al bijna twintig jaar, dus alle toeristische hoogtepunten hebben we weleens bezocht. Wij waren druk met het bezoeken van de ex-schoonfamilie van mijn zusje, met wandelen in het Bois de Boulogne vlakbij het appartement van mijn zusje en natuurlijk met het genieten van de Franse haute cuisine: de lekkerste hamburger ooit! Saignant, rood van binnen.

 

‘I see a red door and I want to paint it black.’

Het hele publiek ging uit zijn dak! Voorafgaand aan het concert van ‘The Stones’ had ik nog grapjes gemaakt over een groepje oude mannen met rollators op een podium. Niets was minder waar. Wat een energie hebben deze bejaarde heren! Ook wij brulden uit volle borst mee.

‘No colours anymore, I want them to turn black.’

En aangezien de finale van de Tour de France in dit weekend was, moedigden we ook nog even de winnaar Denemarken aan bij de finish. Maar dat was slechts bijvangst aangezien we allebei niet van wielrennen houden.

‘I see people turn their heads and quickly look away.’