Tijdens de koffie
blog
16 maart 2016
Een krant? O dat is zoiets waarmee ze vroeger het nieuws verspreidden. Tot diep in de nacht werd er op de redactie aan gewerkt. Voor dag en dauw ging een krantenbezorger op zijn fietsje langs alle huizen en zo werd iedereen voorzien van het nieuws van gisteren. Als kind vertelden mijn ouders me dat je de krant moest lezen om op de hoogte te zijn van de actualiteit. Met projecten als ‘Krant in de klas’ leerde de meester me dat je het nieuws vergaart via de krant. Geweldig vond ik dergelijke lessen. Niet in het minst omdat het eens iets anders was dan rekenen of taal.
Onlangs liet ik mij overhalen een proefabonnement te nemen op een krant. Eerst legde ik de callcentermedewerker nog uit dat ik het dagblad toch niet zou lezen. Dat ik al vaker een courant geprobeerd had. De jongen had echter overtuigende verkoopargumenten. Ik kreeg de krant twee weken gratis en daarna stopte het abonnement automatisch. Uiteraard ben ik gevoelig voor het argument ‘gratis’, Hollander als ik ben. Ik ging dus akkoord. Een hoop jeugdsentiment kwam boven. Mijn moeder die op zondagochtend de krant las tijdens de koffie. Mijn vader die hem uitgespreid op de bank had liggen en me vertelde wat hij nu toch weer had gelezen.
Mijn hernieuwde kennismaking met het ochtendblad begon met een wandeling naar mijn brievenbus door de kou. Dan is je telefoon van het nachtkastje pakken toch comfortabeler. Ik bladerde het nieuwsblad gezellig door bij een kopje koffie. Dat geeft zo’n huiselijk gevoel. Heel anders dan swipen op je mobiel. Ik vind het een verademing dat de krant tegenwoordig verschijnt op tabloidformaat. Veel verder dan koppen snellen en de strips lezen kwam ik echter niet. Waarom men het dagblad niet vult met interessante achtergrondartikelen, is mij een raadsel. Alleen daarmee zou de krant voor mij het verschil kunnen maken met online. Verder is het toch vooral oud nieuws.