Uitslovers
verhaal
14 oktober 2016
Tevreden kijkt hij om zich heen. Genoeg. Hij knoopt nummer zes dicht en bindt er een touwtje aan. De ballon zweeft naar het plafond zodra hij hem loslaat. You want a balloon? They float! They all float. Het is twee uur, dus hij heeft nog even de tijd. Zijn pak hangt al klaar over de stoel in de hoek. Hij heeft het een keer op een rommelmarkt gevonden. Het is perfect. Geel pak. Grote kraag met roesjes. Oranje bollen op zijn buik. Alsof hij het speciaal heeft laten maken.
Clowns heeft hij nooit echt leuk gevonden. Vroeger al niet. En nog vervelender vond hij kinderen die wel van clowns hielden. Kinderen die schaterden om hun domme grappen. Sommigen gingen de clown zelfs nadoen. Uitslovers! Vreselijk… Hij loopt naar de spiegel en smeert enkele vegen witte schmink op zijn gezicht. Met zijn vingertoppen verspreidt hij de crème. Hij tekent donkere randen rond zijn mond, zijn ogen en boven zijn wenkbrauwen. Zijn lippen kleurt hij rood. Hij doet zijn neus en zijn oranje pruik op. Hij stapt in het pak. Tevreden kijkt hij in de passpiegel. Het is bijna af.
Over vijf minuten gaat de zoemer van de school, dus hij moet opschieten. De touwtjes van de ballonnen draait hij samen. Hij geniet van zijn spiegelbeeld. Ja, het is goed zo. Nu is het zaak zijn kalmte te bewaren en de kinderen naar hem te laten komen. Hij loopt naar de voordeur en trekt de ballonnen onder de deurpost door om naar buiten te kunnen gaan. Het is niet de eerste keer dat hij dit doet. Steeds meer rust komt over hem. Hij wandelt richting de school met de ballonnen in zijn hand. Laat de kinderen tot mij komen.