Sylvia Visser

Blind ben ik, blind voor mijn eigen fouten. Zeker 386 keer had ik mijn boek al gelezen en toch vond ik een dubbele zin waar ik keer op keer overheen had gekeken. Een hele zin! Ik begrijp niet hoe die aan mijn aandacht heeft kunnen ontsnappen. Overigens ben ik niet de enige die hem heeft gemist. Ook proeflezers zagen de zin over het hoofd. Angstig ben ik nu dat mijn boek nog steeds vol zit met dit soort tekstverwerkingsfouten. Doodsbang.
               Onder hoogspanning sta ik momenteel. Nog een paar dagen en dan ligt mijn boek bij de drukker. Dan kan ik niets meer veranderen, niks meer wijzigen. Mijn eerste boek moet perfect zijn. Nou ja, ik weet dat dat niet kan. Maar zonder spel-, taal- en tekstverwerkingsfouten is toch niet te veel gevraagd? We hebben het hier wel over mijn jeugddroom die uitkomt. Daar moet je niet lichtvaardig over doen. Al sinds mijn puberteit droom ik van een eigen boek. Ik heb er lang en hard aan gewerkt. Door de nodige tegenslagen leek het of mijn boek altijd een droom zou blijven, maar nog dit jaar ligt mijn debuut in de schappen van de boekhandels.
               Badend in het zweet word ik soms wakker: op de omslag staat een joekel van een spelfout. Een dt-fout of mijn naam is verkeerd gespeld. ‘Silvia Viser’ staat op de kaft. Nooit kan ik deze fout meer ongedaan maken. Mijn jeugddroom is veranderd in een nachtmerrie.