Sylvia Visser

‘Wond geneest uitstekend’

Het uitroepteken was het ziekenhuis vergeten te plaatsen op het wondformulier, maar ik groeide van trots. Ik wilde het van mijn bed schreeuwen. Mijn wond geneest uitstekend! Een dikke tien krijg ik. Vroeger op school was ik al wat streberig, maar dat is er niet minder op geworden. Het komt me echter niet aanwaaien, ik moet er veel voor over hebben. Bedrust en ontzettend veel eiwitten. Maar het resultaat mag er dan ook wezen: mijn wond geneest uitstekend.

 

Tot ik mijn bed weer uit mag, probeer ik hier de tijd te doden. Een vriend van mij (o nee, ik heb geen mannelijke vrienden). Nou ja, een kennis hielp me aan een nieuwe hobby: Wordfeud. Aan Scrabble vond ik vroeger niet zoveel aan, maar aan Wordfeud ben ik inmiddels verslaafd. Ik speel het de hele dag door. Iets beters heb ik immers niet te doen. En ik ga vooruit. Met sprongen ga ik vooruit. Diverse potjes heb ik inmiddels gewonnen.

 

Dat is echter niet genoeg. Ik wil ze allemaal winnen. Of op zijn minst wil ik van alle tegenstanders winnen. Dat lukt me nog niet, maar dat is een kwestie van tijd. Aan zelfvertrouwen geen gebrek. (Knipogende smiley) Van die kennis die dus geen vriend is, krijg ik les en ik nader hem met rasse schreden. Nog even en ik versla hem. Ik kan het niet uitstaan dat hij er beter in is dan ik.