Sylvia Visser

‘Peace, man!’ Met wijsvinger en middelvinger in een V-vorm begroet de verpleging me. Mijn moeder en mijn zusjes lachen om de roze olifantjes die hier over de muur lopen. En ook de artsen maken flauwe grappen over stoned zijn. Ik ben nu namelijk aan de wiet. Ik ben een gebruiker van cannabis. Het gaat om Cannabis Sativa Hollandica, oftewel Nederwiet.

 

Vanwege het hallucinerende effect van wiet besloot ik jaren geleden om nooit meer te blowen. Mijn ervaringen als puber waren namelijk niet zo heel positief geweest. Ik raakte alle besef van tijd  kwijt en dat vond ik vreselijk. De positieve verhalen over wiet van andere MS-patiënten, deden mij niet van gedachten veranderen. Het ontspannende effect van wiet zou een positieve werking hebben op spasme, maar ik zag mezelf niet als een soort hippie met bloemenkransen  al stomend naar Bob Marley luisteren. Hier in de Sint Maartenskliniek mag ik de werking

 van wiet onder dokterstoezicht proberen. De apotheek dook speciaal voor mij in de literatuur om te weten te komen wat de beste vorm was. Inhaleren met een vaporizer? Wietolie slikken? Wietthee drinken? Het is wietolie geworden.

 

Ik krijg nu wiet op doktersrecept. Medicinale wiet. Wiet met weinig thc, het stofje dat het hallucinerende effect veroorzaakt. Dus voor mij geen roze olifantjes en geen verlies van tijdsbesef. Maar wel vol spanning afwachten wat het effect zal zijn op het spasme. Kan ik mijn benen straks weer strekken?