Sylvia Visser

Ik zal niet beweren dat ik de braafste burger ben die je maar kunt vinden, maar het scheelt niet veel. Oké, ik houd van een biertje en een wijntje. Ja, ik was een kettingroker. En ja, ik heb er flink op los gefeest, maar veel bonter dan dat heb ik het niet gemaakt.
                Een pilletje heb ik nooit aangeraakt. Laat staan dat ik ooit heb gesnoven of gespoten. Niet dat ik er niet nieuwsgierig naar was, maar het leek me gewoon niet verstandig aangezien ik nogal verslavingsgevoelig ben. Ik vrees dat ik ook daarmee last zou hebben gekregen van neanderthaler-tellen (een, twee, veel).
                Blowen is het spannendste dat ik heb gedaan qua drugs en dat vond ik niet eens leuk. De keren dat ik heb geblowd, zijn dan ook op een hand te tellen. De eerste keer was op een schoolfeest. Met een groepje klasgenoten verliet ik het feest en ging ergens op een grasveld zitten blowen. De rest van de avond was ik alle besef van tijd kwijt en het hele feest ging in een waas aan me voorbij. Niet mijn idee van een leuk schoolfeest.
                Een andere keer was op mijn eigen feestje. Ik werkte die zomer in een discotheek op Ameland en enkele vrienden waren naar Ameland gekomen voor mijn verjaardag. Een van hen had wiet bij zich en ik liet me verleiden. Weer raakte ik alle besef van tijd kwijt, waardoor we voor mijn gevoel een groot deel van de avond zonder drinken op een terras hebben gezeten. Met recht een kutfeestje.
                De laatste keer blowde ik ergens in Oost-Europa op het dek van het cruiseschip waar ik werkte. Waarom zou je tenslotte legaal in Nederland blowen als je het ook illegaal daar kunt doen? Ik denk dat ik van de angst om gepakt te worden niet eens heb geïnhaleerd. Ik heb in ieder geval niets van die joint gevoeld. Deze brave burger blijkt dan toch een held op sokken.