Sylvia Visser

Werken moest ik om dit verhaal volledig te kunnen begrijpen. Heerlijk vind ik het als mijn hersenen aan de arbeid gezet worden. Toevallig stuitte ik via Facebook op het verhaal ‘Pauze’ (http://shortreads.nl/pauze/). Aangenaam verrast was ik door de kwaliteit. Vaak vind ik het kwalitatief uitermate teleurstellend wat ik online lees, maar ‘Pauze’ van Tynke Hiemstra zette me aan het denken. Shortreads.nl, waarop ‘Pauze’ verscheen, staat boordevol korte verhalen, dus ik zal deze site zeker vaker bezoeken. Korte verhalen zijn zeg maar echt mijn ding. Ik schrijf ze graag, maar lees ze ook met plezier. In deze tijd is alles korter en sneller. Bij voorkeur ook de literatuur als je het mij vraagt.

​

Grofweg eind negentiende eeuw werd alleen poëzie als echte literatuur gezien. Om poëzie te begrijpen moest de lezer werk verrichten. Proza, romans telden niet mee. Daarbij kon de lezer lui achterover leunen. In de twintigste eeuw werden romans echter aan de literatuur toegevoegd. Romans waren niet langer alleen voor luie lezers. Ook bij een goede roman wordt de lezer aan het werk gezet. Romans worden tegenwoordig volledig serieus genomen. Nu het korte verhaal nog. Ook in mijn hoofd telt het korte verhaal nog niet helemaal mee. Eind 2018 schreef ik de verhalenbundel ‘Het schuurt’; daarmee is mijn bucketlist echter niet voltooid. Dit is niet wat ik ‘later als ik groot ben’ wilde schrijven: een echt boek.

 

‘Pauze’ laat echter zien dat korte verhalen wel over kwaliteit kunnen beschikken. Korte verhalen kunnen de lezer wel degelijk aan het denken zetten. Ik las ‘Pauze’ meerdere keren om het volledig te begrijpen. Zonder twijfel behoort dit korte verhaal tot de literatuur. Nu mijn eigen verhalen nog, of misschien is 44 te jong om je bucketlist al te voltooien.