Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.
Zwarte gaten
24 april 2023
‘Mara, even erbij blijven. Wil je nog wijn?’, vroeg hij.
Ze voelde een hand op haar arm. Zijn stem drong traag tot haar door. Langzaam opende ze haar ogen.
Met een fles wijn stond hij glimlachend voor haar. ‘Sliep je?’
Op het grensgebied
17 april 2023
Het was de eerste keer dat een man dat bij me deed. Of een jongen was het eigenlijk. Ik was een jaar of dertien en had nog nooit gekust. Ik had zelfs nog nooit hand in hand met een jongen gelopen. Sommige kinderen hadden hun eerste verkering al op de kleuterschool, maar daar was ik er niet een van. Ik had vriendinnetjes, geen vriendjes.
Hij mag wel
10 april 2023
‘Wij hebben geen toekomst samen. Hoe leuk ik je ook vind’, zei ze.
Het was heel jammer, want ze waren aan elkaar gewaagd. Hij daagde haar uit, triggerde haar. En hij maakte haar aan het lachen.
‘Betekent dat dat ik ook niet meer langs mag komen?’, vroeg hij.
‘Lastig’, zei ze. ‘Ik vind je echt heel erg leuk, maar ik denk dat het beter is van niet. Wij hebben andere ideeën over de toekomst.’
Ze voelde zich veilig bij hem. Het contact tussen hen liep vanzelf.
Straks
3 april 2023
‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allemáál missen.’ Zijn woorden klonken kort afgemeten, bijna snauwend.
Ze keek hem met een scheef hoofd aan. Zijn denkvermogen was nu ook aangetast; dit kon hij niet serieus menen. Hij kón hen helemaal niet missen straks. Hoe kon hij hen nou missen als hij dood was? Er waren twee opties.