Sylvia Visser

Overal hingen posters, in de hele stad en waarschijnlijk in het hele land. Volgens mij was het de eerste keer ooit dat er zo’n grote musical in Nederland was. Een jaar of twaalf, dertien moet ik geweest zijn. Ik smeekte mijn vader mij mee te nemen erheen. Met de auto reden we helemaal naar de verre plaats waarvan de Duitsers de naam niet kunnen uitspreken, zo had ik op school geleerd. Het Circustheater alleen al maakte grote indruk op mij. Ik was nog nooit in zo’n groot theater of concertgebouw geweest.

 

Tijdens de voorstelling keek ik mijn ogen uit. Een gigantische kroonluchter kwam in het theater naar beneden, met brandende kaarsen en met het spook als ik het me goed herinner. De muziek was prachtig. ‘Denk aan mij, blijf aan mij denken’ en ‘de melodieën van de nacht’ vulden het donkere, met kaarsen verlichte theater. De musical ‘The Phantom of the Opera’ van Andrew Lloyd Webber is gebaseerd op de Franse roman ‘Le Fantôme de l’Opéra’ van Gaston Leroux. In de Opéra Garnier in het Parijs van de negentiende eeuw speelt het verhaal zich af. Het spook van de opera is eigenlijk een misvormd, muzikaal genie dat zich verbergt onder het operahuis. Het spook geeft zanglessen aan de wees Christine en wordt verliefd op haar. Samen maken zij de muziek van de nacht.

 

Na afloop kocht ik een cd die ik honderden of misschien wel duizenden keren heb gedraaid. Op de terugweg vanuit Scheveningen doezelde ik weg in de warme auto met een gelukzalig gevoel. Tot ik even later wakker werd van de kou. Mijn vader had de verwarming uitgezet, omdat hij ook in slaap viel. Mijn vader zei dat dat gevaarlijk was achter het stuur. Ik was kwaad op mijn vader.