Sylvia Visser

Soms krijg je opeens een zeer waardevol geschenk dat niets kost. Mijn oom, de broer van mijn overleden vader, gaf mij enkele zeer oude foto’s. Beelden van mijn betovergrootouders en van mijn overgrootouders. Mijn betovergrootvader Dirk-Jan Hummeling werd geboren in Tiel op 4 juni 1842. Hij trouwde mijn betovergrootmoeder Petronella Elisabeth Moser die geboren werd op 17 januari 1843 in Den Bosch. Uit hun huwelijk werd op 19 februari 1870 mijn overgrootmoeder Rika, Henrika Francisca Jacoba Maria, Hummeling geboren in Den Bosch. Vader Hummeling was zadelmaker in Den Bosch en het gezin behoorde daardoor tot de gegoede burgerij. Vader en moeder waren dan ook niet blij toen hun dochter Rika kennis kreeg met de soldaat Willem Visser, die gelegerd was in de Citadelkazerne in Den Bosch. Willem was immers ‘maar’ een soldaat en dat was beneden hun stand. Ze verboden Rika daarom de omgang met Willem.
                Willem Visser groeide op in het weeshuis in Edam. Zijn ouders kwamen van Schokland, een voormalig eiland in de Zuiderzee. Schokland dreigde echter onder water te lopen en dus werd het eiland ontruimd. Mijn betovergrootouders Pieter Jans Visser (1816-1869) en Maria Alberts Koek (1825-ca. 1868) braken hun huisje op Schokland af en verhuisden naar het Oorgat in Edam. Ze hadden het daar heel arm, maar beschikten nog wel over een botter en over het materiaal van het afgebroken huis op Schokland. Hun zoon Jan gebruikte dit materiaal om zijn huis op het Noordeinde 35 in Volendam te bouwen. Mijn betovergrootmoeder Maria stierf aan difterie of tyfus door besmet drinkwater uit de put in hun tuin. Korte tijd later overleed ook mijn betovergrootvader Pieter en ze lieten daardoor hun kinderen achter als wees. Mijn overgrootvader Willem noemde zijn tijd in het weeshuis later de ellendigste tijd van zijn leven. Op kosten van zijn oudere broers studeerde Willem voor onderwijzer, maar hij zakte de eerste keer voor het examen. Zijn broers wilden dat hij het jaar overdeed, maar Willem wilde zijn broers niet langer tot last zijn. Hij ging aan het werk en uiteindelijk in militaire dienst als remplaçant. Gelegerd in de Citadelkazerne in Den Bosch ging hij ’s zondags naar de Sint Pieterskerk in Den Bosch. En daar leerde hij Rika kennen.
                Rika werd ziek van verdriet toen haar ouders de omgang met Willem verboden. Haar ouders wonnen daarom informatie in over Willem bij de pastoor in Volendam. Die schreef terug dat ze hun dochter gerust met Willem konden laten verkeren, omdat Willem uit een goede familie kwam die in Volendam gunstig bekend stond. Willem en Rika mochten toen toch verkeren en trouwden op 9 januari 1889. Dus in zekere zin heb ik mijn bestaan te danken aan deze Volendamse pastoor.