Sylvia Visser

 ‘Ik weet nu

   Dat er een engelbewaarder bestaat

   Je kunt haar niet zien

   Als ze zachtjes tegen je praat’

 

Een keer of dertig hoorde ik dit nummer zaterdagavond. Een heerlijk feestnummer om een keer op een feestje te horen. En twee keer misschien ook nog wel laat op de avond. Maar vaker dan tien keer hoeft voor mij echt niet bij een barbecue. En zeker niet als de live muziek zo hard klinkt dat ik mijn collega-feestgangers niet kan verstaan. Net als vroeger in een drukke discotheek heb ik maar breed lachend om me heen gekeken naar alle vrolijke mensen. Wellicht had ik heel gezellige gesprekken kunnen voeren met al deze buren.

 

Een groepje buurtgenoten organiseerde deze barbecue voor de hele flat. Heel leuk vind ik het dat er mannen en vrouwen zijn die zich zo inspannen voor de wijk. Zelf voel ik niet de behoefte dagelijks bij mijn buren op de koffie te gaan, maar het is wel fijn als je een kopje suiker kunt lenen bij elkaar. Daarom vind ik het belangrijk dat je elkaar kent en dus ga ik graag naar zo’n buurtfeest. De organisatiecommissie doet veel voor de flat. Zo versieren ze bijvoorbeeld altijd de hal in de kerstperiode. Heel sfeervol ziet het er hier dan uit. En een keer per jaar zorgen ze ervoor dat we elkaar kunnen leren kennen als buren.

 

‘Engelbewaarder‘ krijg ik nu definitief niet meer uit mijn hoofd. Dus zondag viel ik ook mijn familie die voor mijn verjaardag kwam, ermee lastig. Gedeelde engelbewaarders zijn halve engelbewaarders.