Sylvia Visser

‘geef me dan zacht sluik haar

en ‘n mager wit gezicht.’        

 

Van mijn peettante kreeg ik wat erfstukken uit haar ouderlijk huis, het huis van mijn opa en oma. Katholieke, zeer gelovige mensen waren mijn grootouders, of zoals je in die tijd misschien gezegd zou hebben ‘godvrezende mensen’. In mijn oren klinkt dat negatief. Je hoeft toch niet bang te zijn voor God? Ik geloof echter dat dat ook niet is wat er vroeger met ‘godvrezend’ werd bedoeld. Tijden veranderen.

 

‘Ik ben best tevreden met mijn zwarte snuit,

heel best tevreden met mijn krullekop.’

 

Geshockeerd was ik bij het lezen van dit bidprentje dat in een kerkboek zat. Alleen al het woord ‘neger’ roept tegenwoordig een schrikreactie op. Nog niet zo heel lang geleden

werden ‘negerzoenen’ omgedoopt tot ‘zoenen’. Uit ervaring weet ik echter dat negerzoenen heel lekker zijn, mijn allereerste kus kwam van een grote Franse neger. Van mij hadden negerzoenen dus best negerzoenen mogen blijven heten. Shockerend vond ik wel dat er in dit ‘Gebed van een neger’ uit 1960 gebeden wordt om haar en huidskleur van een blanke. O wacht, van een witte moet ik tegenwoordig politiek correct zeggen. Zou hier de oorsprong ervan liggen dat sommige donkere mensen (ook nu nog) graag minder donker zouden zijn?

 

‘Twee keer de hel is wel een beetje veel,

dat zou je zelfs geen hond aan kunnen doen - ‘

 

Hier op aarde al de hel omdat je zwart bent en dan ook nog na je dood de hel omdat je zwart bent, dat is inderdaad wel een beetje veel. Begrijpelijk dat deze neger bidt na zijn dood zacht sluik haar te krijgen en een mager wit gezicht. De bekende zwarte dichter, de negerdichter Zack Gilbert die dit gedicht maakte, bad om een beter leven na de dood. De angst voor gewelddadig racisme spreekt uit dit gedicht. Black lives didn’t matter.

 

‘Maar als ik naar de hemel ga, Heer Jezus,

enkel om secuur te zijn,

geef me dan zacht sluik haar

en ‘n mager wit gezicht.’