Sylvia Visser

Ik gaf het op. Uren in de wacht, 600 belletjes en mijn telefoontraining ten spijt, het lukte me niet door te dringen tot de medewerkers. Medipoint, leverancier van hulpmiddelen, bleef volhouden dat een nieuwe machtiging van een arts en een ergotherapeutisch rapport nodig waren voor mijn nieuwe trippelstoel. Die wilde het bedrijf opsturen naar mijn zorgverzekeraar. Dat de oude papieren voldeden voor mijn verzekering, maakte de mensen van Medipoint niets uit; in hun belscript stond dat ze nieuwe nodig hadden. Woedend besloot ik dat Medipoint geen cent meer aan mij zou verdienen.  
               Mijn nieuwe trippelstoelleverancier bleek echter een dochteronderneming van Medipoint en mijn gemeente stapte over naar Medipoint voor de levering en het onderhoud van rolstoelen. Nee! Deze monsterorganisatie achtervolgde mij! Nu is mijn rolstoel al ruim een maand kapot. Talloze keren nam ik contact op met Medipoint om het hulpmiddel waar ik zo van afhankelijk ben, te laten repareren. Meerdere malen had ik een afspraak, dacht ik. Dagenlang wachtte ik, maar Medipoint kwam niet. En had niet eens het fatsoen de afspraak af te zeggen. Deze week stond na mijn boze twitterbericht dan toch opeens een monteur van Medipoint op mijn stoep. Een kwartier na zijn vertrek ontdekte ik helaas dat mijn rolstoel nog steeds stuk was. Vervelend maar een foutje is menselijk. Net na vijf uur belde ik Medipoint en sprak iemand van de storingsdienst. Hij vroeg mij de volgende ochtend vroeg te bellen, dan zou hij voor me regelen dat het in orde kwam. Dus dat deed ik. Later die morgen zou de planning contact met mij opnemen voor een afspraak. Het telefoontje bleef echter uit, dus belde ik zelf maar weer. Uit pure onmacht barstte ik tijdens dat gesprek in huilen uit. Een rolstoel is geen luxeartikel!
               De Medipoint-planner snauwde dat ik rustig moest worden en dat hij anders de verbinding zou verbreken. Er was de vorige dag al iemand bij me geweest, er waren meer mensen die geholpen moesten worden en ik moest niet denken dat ik wel geholpen werd als ik ’s ochtends vroeg de storingsdienst belde. Ze kwamen niet diezelfde dag! Ondanks mijn verbijstering over zoveel onbegrip en incompetentie wist ik me te vervrouwen. Ik was afhankelijk van de goodwill van de man.