Sylvia Visser

Mannen waren de beesten die haar pijn deden, Angèle en ik kunnen elkaar een poot geven.  Haar broertjes en zusjes zijn zelfs aan de mishandelingen overleden. Maar Angèle was sterker dan de beesten. Ze overleefde de gewetenloze folteringen, maar ze hield er wel een trauma aan over voor de rest van haar leven. Ze is erg schrikachtig. Naar alle mannen blaft ze agressief maar zodra iemand zijn hand opheft of een stap in haar richting zet, is Angèle weer die arme pup die talloze klappen en trappen kreeg. Ze vlucht en probeert bescherming te vinden bij iemand die ze wel vertrouwt.

               Angèle groeide op als straathond op Mauritius, een eilandengroep in de Indische Oceaan. Mijn zusje haalde haar naar Europa en plaatste haar in een gezin in Frankrijk. Helaas ging het daar niet goed en mijn zusje moest haar zelf in huis nemen. Alhoewel mijn zusje haar erg veel liefde gaf, was het voor Angèle niet de beste oplossing. Ze was te veel alleen en miste gezelschap. Daarom zocht mijn zusje een ander huis voor haar en vond dat in mijn nieuwe woning in Den Bosch. Net als Angèle verlang ik naar gezelschap. Een beestje bij mijn huisje.

               Angèle emigreerde daarom nog een keer. Van Mauritius naar Frankrijk naar Nederland. De wereldreiziger en ik moeten nu nog wennen aan elkaar, maar ik weet zeker dat we het heel gezellig krijgen samen. Wij vrouwen vormen een verbond tegen alle vervelende mannen, samen sterker dan de beesten.