Sylvia Visser

We hebben badslippers, permanent

We hebben schakelketting, caravans

We hebben Playboystickers, bont aan ‘t stuur

En het kost allemaal niet duur, qua geld

 

Dit liedje bralde ik vroeger met andere studenten, niet wetende dat ik later in een wijk zou wonen waar dit de mode was. Zelfs bij vorst dragen de mensen hier badslippers, bij voorkeur met sportsokken erin. De avondklokrellen in Roermond waren in mijn wijk, lekker spul woont hier. Inhoudelijk ben ik het volledig met deze mensen eens, het is alleen de vorm waar ik moeite mee heb.

 

Het verstand verspreidt zich een klein beetje naar de hogere regionen van onze samenleving. De winkels zijn weer open, net als de scholen en universiteiten. De culturele sector en de horeca hebben echter het nakijken. En als de wereld straks wel weer open mag, hebben de ongevaccineerden het nakijken, onder wie ik zelf. Zonder QR-code heb je onder deze coronadictatuur geen vrijheid. Niet dat de gevaccineerden wel vrij zijn, zij hebben zich onder dwang van de overheid laten vaccineren. Met alle risico’s vandien. Het vaccin brengt mogelijk wijzigingen aan in je DNA en wat daar de gevolgen van zijn, daar kunnen we alleen maar naar raden. Wel is inmiddels duidelijk dat veel gevaccineerde vrouwen menstruatieproblemen hebben. Is er straks een generatie onvruchtbare vrouwen? Of krijgen zij allemaal onvruchtbare dochters zoals de DES-dochters? De mensen uit mijn wijk zijn zo gek nog niet met hun angst voor het coronavaccin.

 

In Spanje wordt corona inmiddels niet meer gezien als een pandemische ziekte, maar als een endemische ziekte. Dit wil zeggen dat de Spanjaarden corona zien als gewoon een griepje. Hopelijk dringt deze realiteit spoedig ook door tot de rest van de wereld. En hopelijk mogen we dan allemaal weer uit eten, naar de kroeg, naar festivals, carnaval vieren, op vakantie. Zonder QR-code, die ik geen Ausweis mag noemen. Vrijheid.