Sylvia Visser

‘Wè spreken helemaal niks af!’ Ik laat me geen woorden in de mond leggen. Het klonk als de leraar vroeger op school die zei dat ‘we’ een proefwerk gingen afspreken. Alsof ‘we’ als leerlingen daar ook maar iets over in te brengen hadden. Docenten kauwen dingen voor die je als leerling maar hebt te slikken. Exact op deze manier vertelde de zorgmedewerkster mij dat ik in het vervolg niet meer in mijn eigen bed mocht slapen.

 

Vijf vrouw sterk kwam een delegatie zorgmedewerksters mijn huiskamer binnen. Vijf vrouwen met een missie tegenover mij in m’n eentje. Niet echt de manier waarop je mij op mijn gemak stelt. Maar goed, een dialoog was niet het doel van dit gesprek. Luisteren en slikken, dat was wat er van mij werd verwacht. Bij de zorg worden glijmaterialen gebruikt en daarbij zijn bedhekken verplicht vanwege het valrisico, maar die zitten niet op mijn bed. Ik kan bedhekken op mijn bed laten plaatsen, maar met een bedhek tussen mijn kant van het bed en de andere helft kan ik erotische nachten wel vergeten. Een vrouw moet prioriteiten stellen.

 

In het vervolg slaap ik dus in een eenpersoons hooglaagbed. Mijn mooie, nieuwe tweepersoonsbed wacht op mij voor betere tijden. En natuurlijk voor spannende herenvisite. Ik ben op zoek naar een sterke man die mij in bed legt en die geen glijmaterialen nodig heeft in mijn bed.