Sylvia Visser

‘Weet je zeker dat hij het waard is?’ De bisschop zat op een grote troon voor in de stampvolle kathedraal en vroeg zich kennelijk af of deze man het wel waard was priester te worden.

Vervolgens kwam de ordinand, de man die tot priester gewijd zou worden, voor de bisschop staan. De ordinand werd gevraagd of hij zijn hele leven het priesterambt wilde uitoefenen. Miguel Alfaro, de ordinand, antwoordde bevestigend. Het litanische gebed volgde waarin de kerk God vroeg Miguel te zegenen op voorspraak van de maagd Maria en van alle heiligen.

‘Sancta Maria’, werd voorgezongen.

‘Ora pro nobis’ oftewel ‘bid voor ons’, zong de hele kerk.

 

Miguel knielde voor de bisschop en die legde zijn hand op het hoofd van de ordinand. Miguel ging daarna in de Sint-Christoffelkathedraal in Roermond lange tijd nederig plat op zijn buik op de grond liggen. Respect voor zijn uithoudingsvermogen, het leven als katholiek is lijden. Miguel stond weer op en de vele aanwezige priesters gingen in een cirkel om het altaar staan. Miguel maakte een rondje langs hen allemaal en een voor een legden de priesters hun handen op zijn hoofd. Miguel was tot priester gewijd. Hij kleedde zich in de kazuifel, de priesterlijke kleding die hij nu voor het eerst mocht dragen. Hij maakte nog een rondje langs alle priesters en ze kusten hem. Miguel reikte de communie uit. Ook aan zijn familie die speciaal uit El Salvador was overgevlogen.

 

Nog nooit had ik een priesterwijding meegemaakt en ik vond het heel bijzonder die bij te wonen. Dit was groter dan het gemiddelde huwelijk. Ik ken althans weinig mensen die een afgeladen volle kathedraal trekken op hun trouwdag, de koning en koningin daargelaten. Miguel trouwde als het ware met God. Het is dat Onze Lieve Heer niet op mannen valt, anders mocht Miguel in het vervolg vast een trouwring dragen.