Lees ook:
Het gevoel dat ik leef
blog
3 juni 2015
Wat als ik nu een ruk aan het stuur geef? Of als ik die tandenstoker in mijn oog steek of het hete strijkijzer in mijn gezicht duw? Soms heb ik de neiging om het lot te tarten. Om de grenzen op te zoeken. Oké, een strijkijzer in mijn gezicht duwen gaat me iets te ver. Toch fascineert de spanning van ‘wat als’ me. Om die reden ben ik ooit gaan bungeejumpen. Doodeng vond ik het, want wat als het elastiek breekt?
De adrenalinekick na afloop is echter onbetaalbaar. Alles waar ik dood aan kan gaan, geeft mij het gevoel dat ik leef. Roken is mijn favoriet, maar tot mijn grote verdriet ben ik gestopt. Meestal dan. Af en toe kan ik de verleiding niet weerstaan. De eerste sigaret smaakt vaak weer smerig. Soms moet ik zelfs hoesten zoals bij mijn allereerste sigaret ooit. Maar ik weet dat het een kwestie van doorzetten is. Het duurt maar even of de sigarettenrook smaakt me weer heerlijk.
Hetzelfde geldt voor alcohol. Of nou ja, eigenlijk smaakt dat me al vanaf de eerste slok. De lol is echter niet om een glas te drinken. Volgens sommige wetenschappers is een paar glazen per dag zelfs gezond, wat overigens ook te denken geeft over het drinkgedrag van die onderzoekers, maar dat terzijde. Niet een, maar heel veel glazen alcohol geven me het gevoel dat ik leef. Gewoon omdat ik weet dat het niet goed voor me is. Oké, in coma in het ziekenhuis heb ik nooit gered, maar voor alles is een eerste keer. Dus wat nou als…