Sylvia Visser

Uren wachtte ik op mijn bruidegom, dromerig keek ik naar buiten. Was hij zijn bruid vergeten? Ik kende de film ‘Runaway Bride’, maar een niet verschijnende bruidegom was nieuw. Het leverde wel een mooie foto op. O nee, deze scene was alleen maar voor het plaatje. In werkelijkheid was de bruid niet klaar op het afgesproken tijdstip. Dus de chauffeur werd gesommeerd nog enkele rondjes te rijden met alleen de bruidegom. Eigenlijk zoals het in het leven hoort te gaan: de man wacht smachtend op zijn geliefde. In de dromen van de vrouw althans.
               Stijf van de stress stond ik op dat moment. Dit werd de mooiste dag van mijn leven, dus alles moest vlekkeloos verlopen. Gelukkig was de hele dag tot in de puntjes voorbereid. De locaties voor het burgerlijk en het kerkelijk huwelijk waren geregeld. De lunch, de receptie en het diner waren gereserveerd. De ringen, de bruidsmeisjes, de getuigen, iedereen wist wat er van hem of haar verwacht werd. Er kon niets misgaan. Nou ja, in mijn nachtmerries gooide ik koffie over mijn trouwjapon en struikelde ik terwijl ik naar het altaar liep waardoor ik languit in de kerk lag. Niets van dat alles gebeurde, op enkele details na verliep de dag perfect. Ik had me druk gemaakt om niks. Ten overstaan van alle mensen van wie we hielden, gaven mijn man en ik elkaar het ja-woord.
               Deze week trouwt een liefdeskoppel uit mijn familie en ook dat bruidspaar wordt geleefd en is gespannen. Dick en Katinka, jullie houden van elkaar en dat is het enige wat telt. Ik wens jullie een prachtige dag en een heel gelukkig leven samen. Laat de huwelijksstress los en geniet van elkaar.