Sylvia Visser

Mijn broek op mijn enkels en de deur wagenwijd open. Mijn hond is immers de enige in huis en die neemt wel vaker een kijkje als ik op de wc zit. In de veiligheid van je eigen woning moet het tenslotte geen probleem zijn om de deur open te laten.
               Opeens trekt een man de buitendeur open en ziet mij zitten in de gênantst denkbare positie. ‘Nee! Nee! Nee!!!’, roep ik heel hard. In shock staart de kerel naar het tafereel en luistert naar mijn gegil. Zodra hij weer in staat is te bewegen, sluit hij snel de achterdeur. Even was ik vergeten dat ik de buitendeur van slot had gelaten. Er zijn namelijk bouwvakkers bezig in mijn tuin en die moeten ook weleens naar het toilet. Iets later bood de stratenmaker uitgebreid zijn excuses aan, terwijl het toch duidelijk niet zijn schuld was. Ik moest sorry zeggen, want ik had hem in verlegenheid gebracht.
               Hoe blij ik ook was toen de werklui kwamen om mijn tuin op te knappen, nog blijer zal ik zijn als ze weer vertrekken. Het zal heerlijk zijn mijn huis en tuin weer helemaal voor mezelf te hebben. Alhoewel het ook wel gezellig is af en toe een bakkie met de mannen te doen.