Sylvia Visser

Lees ook:

Sterke, stoere mannen paraderen met zware balken in mijn achtertuin. Een betere inspiratiebron kan een schrijfster zich niet wensen. Spontaan verschijnen beelden van een oude Coca Cola light-reclame. Enkele kantoortrutjes vergaapten zich voor het raam aan het lijf van een bouwvakker die zich ontdeed van zijn shirt. In slow motion opende hij een blikje Coca Cola light en dronk het leeg. Je mond viel spontaan open bij het zien van al die spieren. Van dat lekkere, sterke lichaam.
                Normaal gebeurt er natuurlijk niet veel als ik hier thuis zit te schrijven. Iets saaiers kun je je bijna niet voorstellen. Het spannendste moment is als de postbode aanbelt met een pakketje. Maar in fantasie maak ik wel van alles mee. Ik word verliefd en beleef hevige romances. Ik krijg bizarre uitnodigingen zoals het verzorgen van een volwassen man die zich gedraagt als baby. Of de vraag om te daten met een gigolo. Maar in werkelijkheid gebeurt hier helemaal niets. Ik zit in mijn stoel en staar voor me uit. Wachtend op inspiratie voor mijn nieuwe verhaal of column.
                Ik moet zeggen dat hardwerkende mannen in mijn tuin daarbij helpen. Al was het maar omdat het aangenamer is om naar te kijken dan dwarrelende herfstblaadjes. Daarom denk ik dat ik deze mannen permanent in dienst neem. Ik vermoed dat het belastingaftrekbaar is. Noodzakelijke bedrijfskosten voor een schrijfster. Ik schaf ook wat Coca Cola light aan. Dan zullen die ontblote mannenlijven vanzelf wel volgen.