
Lees ook:
In memoriam
blog
16 maart 2023
Pijnlijk werd me duidelijk hoe slecht ik het leven van mijn kleine zusje tegenwoordig ken. Geen idee had ik of ze nog bevriend was met meiden uit haar studententijd of met de dames die haar in 2014 haar babyshower cadeau gaven. Toch vonden we een leuk groepje om mijn zusje mee te verrassen in een populair, nieuw restaurant in Den Bosch. Sorry als we mensen gemist hebben die momenteel belangrijk zijn in het leven van mijn zusje.
Het restaurant deed me erg denken aan zaken waar ik in mijn studententijd weleens kwam. Het was er druk en gezellig en een enorme takkenherrie. De ene gast probeerde nog harder te schreeuwen dan de andere. Nergens was stoffen bekleding, geen tafellakens of gordijnen om de kakofonie te dempen. De meisjes die er werkten, herinnerden me aan mezelf in mijn studententijd. Confronterend dat ik tegenwoordig ruim twee keer zo oud ben. Maar wat wil je als zelfs je kleine zusje al veertig wordt?
Na het eten hadden haar vriendinnen nog meer verrassingen. Ze kreeg een brief waarmee een vriendin niet wilde wachten tot de uitvaart van mijn zusje. In tranen was mijn zusje niet veel later. Een stukje memoreerde aan de begrafenis van mijn vader op oudjaarsdag 2004. Haar vriendinnen had het gestoord dat er vuurwerk klonk, terwijl wij met zijn allen rond de kist van mijn vader stonden. Mijn zusjes en ik konden ons het vuurwerk niet eens herinneren. En zo kleurt iedereen zijn eigen in memoriam.