Sylvia Visser

Mijn dagen zijn geteld. Mijn dagen in Bunschoten althans. Op 1 juni krijg ik de sleutel van mijn nieuwe huis in Den Bosch. Terug naar mijn roots. Twintig jaar ben ik weggeweest uit mijn geboortestad, maar ik kan niet wachten er een nieuwe start te maken. Het huis dat ik het allerliefste wilde, heb ik gekregen. Een ruim rijtjeshuis met een grote tuin in een groene, kindvriendelijke buurt op 800 meter afstand van een groot winkelcentrum. Meer kan een vrouw zich niet wensen.

               Nu begint het grote verhuisproject. De eerste lege verhuisdozen liggen klaar. Binnen enkele weken zal mijn huis in Bunschoten beginnen te lijken op een pakhuis. In Den Bosch gaat in juni het grote klussen van start. Schuren, schilderen, witten, sauzen. En als dat allemaal klaar is, moet het huis nog aangepast worden zodat het rolstoelgeschikt en goed toegankelijk is voor mij. Bij de voor- en achterdeur moet de tuin verhoogd worden, zodat ik zonder enorme drempel naar binnen kan. Er moet een traplift komen, zodat ik boven kan douchen en slapen. Verder heb ik steunen en beugels in de douche en de wc nodig.

               Als dat allemaal geregeld is, kunnen de meubels komen. Gezien de lange levertijden ga ik binnenkort al met mijn zusjes shoppen, een echt vrouwending. Het klusteam ben ik nu aan het verzamelen. De inpakbrigade volgt binnenkort. En daarna de verhuizers. Wie zich wil aansluiten bij een of meerdere groepen, kan zich aanmelden. Alle hulp is welkom. Voor alle klussers, schilders, inpakkers en verhuizers vier ik op 1 september mijn verjaardag in mijn nieuwe huis in Den Bosch.