Sylvia Visser

Rokjesdag is geweest, dus binnenkort kunnen de broeken weer een half jaar in de kast blijven. ’s Zomers draag ik vrijwel iedere dag een rokje of een jurk, maar wonderlijk genoeg kies ik ’s winters meestal voor een broek. En dat terwijl ik me zoveel charmanter voel in een rok of een jurkje. Een rare, gemakzuchtige keuze dus. Ik trek toch ook geen huispak van Roy Donders aan, omdat het zo lekker zit.
                Het probleem is echter niet de rok of de jurk. En ook niet de winterse kou. Het gaat mij om die vreselijke panty’s. Met mijn ruwe winterhanden trek ik al bij het verwijderen van de verpakking de eerste oneffenheden in het nylon. Mijn mooie panty zit dus al vol haaltjes voordat hij aan zijn werkzame leven is begonnen. In mijn hoofd ga ik daarna heel charmant staan met een been op een stoel. Ik schuif de nylon over mijn voet en wikkel hem heel elegant af over mijn benen. Zo gaat dat immers in de reclame. Nou, vergeet het maar. Ik ga zitten op een stoel en sjor de panty niet sexy omhoog. Het minst charmante deel komt bij het kruis. Ik leg mijn hand op de stof en worstel om de panty mijn slipje te laten omsluiten. Dus daar sta ik dan met mijn hand tegen mijn kruis aan te duwen.
                Daarom dacht ik: ik moet jarretels gaan dragen. Dat is punt een woest aantrekkelijk. En daarnaast ben ik dan verlost van het kruisprobleem. Dus ik kocht een goedkoop setje om te proberen hoe het werkt. Nou, daar kan ik heel kort over zijn: het werkt niet. De kousen aantrekken, dat lukt wel. Maar dan heb je ze nog niet vastgemaakt aan de jarretelgordel. Met veel gepruts bevestigde ik de clips aan de voorkant van de kousen. Maar hoe in godsnaam maak je ze vast aan de achterkant? Ik dacht slim te zijn en besloot het voor de spiegel te doen. Ik was even vergeten dat ik vrouw ben. Wanneer was het mij ook weer gelukt op mijn autospiegels in te parkeren?