Sylvia Visser

Hoe vind ik een huis met deze woningnood? Waar kom ik terecht? Schrikbeelden van een flatje drie hoog achter met uitzicht op een blinde muur. En red ik het financieel wel? In mijn studententijd redde ik het met een vergelijkbaar budget en toen kon ik er zelfs van stappen, uit eten, shoppen. Dus ik zou het nu ook wel moeten kunnen. Belangrijk verschil is dat ik toen gewoon wat meer kon werken als ik vond dat ik meer geld nodig had; werken kan ik niet meer. Ik vind mezelf verdomd zielig.

               De zorgen vliegen me aan, hoe moet het allemaal? Ik verlang naar rust, maar die krijg ik niet zolang de toekomst zo ongewis is. De stress staat het revalideren in de weg en daar maak ik me vervolgens ook weer zorgen over. Bij ieder probleem bedenk ik als vanzelf nog drie andere. Help! Precies op het moment dat ik alleen nog maar kan huilen en geen enkel lichtpuntje meer zie, krijg ik een reikende hand aangeboden. Ontspannen, schijn je te kunnen leren. Op de revalidatieafdeling van het ziekenhuis krijg ik sinds deze week ontspanningsfysiotherapie. Ik ben verbaasd over de ontdekkingen die ik nu al heb gedaan.

               Wanneer ik aan iets vrolijks denk, worden mijn ademhaling rustiger en mijn spieren minder gespannen. Hier alleen al word ik blij van. Voor een groot deel heb ik namelijk zelf in de hand waar ik aan denk. En wat heeft u nu geleerd, mevrouw Visser? Vanaf nu meer dingen doen die me vrolijk maken, mensen ontmoeten die me blij maken en denken aan zaken die als vanzelf een lach op mijn gezicht toveren.