Lees ook:
Lijkbleek
blog
3 oktober 2018
112 daar red je Sylvia mee! Gewapend met gereedschap om mijn deur te rammen stond de politie op mijn stoep. Ik lag onder aan de trap, de traplift stond halverwege en mijn telefoon lag op de trede ernaast. Ik riep naar mijn mobiel en de speaker antwoordde. Net op tijd schreeuwde ik dat de buren een sleutel hadden. De agenten kwamen binnen, raapten mij op en zetten mij in mijn rolstoel.
Een verkouden zorgverlener hing laatst een uur lang boven mij. Mijn weerstand is slecht en dus leidde dit bij mij meteen tot griep. En bedankt! Zeur niet, een griepje gaat vanzelf weer over, zou je denken. Klopt helemaal, maar de impact is bij mij veel groter dan bij iemand die gezond is. Als ik iets onder de leden heb, triggert het meteen de MS-symptomen. Mijn handen luisteren niet goed meer, mijn romp is zwak en mijn benen zijn spastisch. Omdat ik me ziek voelde, wilde ik terug naar bed gaan. Ik klom vanuit mijn rolstoel op mijn traplift. Halverwege de trap raakten mijn spastische benen bekneld tussen de spijlen van de trapleuning. De lift piepte, bewoog niet meer en van schrik trok ik het besturings-pookje eruit. Het pookje viel naar beneden, ik kon de traplift niet meer bedienen en zakte onderuit doordat mijn benen vast zaten. Met bibberende handen lukte het me 112 te bellen. Politie, ambulance of brandweer? Maakt me niks uit! Iemand die me komt helpen! Tijdens het gesprek schoof ik steeds verder van de zitting. Ik legde mijn telefoon op de trap neer, zodat ik beide armen kon gebruiken om mezelf vast te houden. Toch gleed ik van de stoel, op de voetenplank en daarna trede voor trede naar beneden. Met een klap eindigde ik met mijn hoofd op de tegelvloer.
Lijkbleek lag ik op de grond toen de politie binnenkwam. De agenten checkten of ik nergens pijn had, maar veel erger dan enorm geschrokken was ik er niet aan toe. Weer in mijn rolstoel arriveerde de ambulance ook. De ambulancebroeders hielpen me naar de wc en naar bed. Daar bleef ik de rest van de middag in shock liggen. Dit evenement werd mede mogelijk gemaakt door zes behulpzame hulpverleners, sympathieke buren en een snotverkouden zorgverlener.