Sylvia Visser

Een gewelddadige, risicovolle oplossing. Een meisje sloeg de hals van de fles wijn kapot tegen een muur op het Vrijthof. Misschien zaten er wel glassplinters in de wijn, maar de fles moest toch open. Een kurkentrekker hadden we niet. Plastic bekertjes en goedkope wijn hadden we wel gekocht bij de supermarkt. Met een groepje middelbare scholieren picknickte ik met glassplinters in de jaren negentig op het Vrijthof, mijn eerste kennismaking met Maastricht.

 

Vorige week namen mijn moeder en mijn oom me mee naar Maastricht, mijn tweede bezoek ooit aan Maastricht. Het Vrijthof herkende ik nauwelijks bijna dertig jaar later, maar dat kwam misschien vooral door alle stoelen en hekken die klaarstonden voor het optreden van André Rieu die avond. We lunchten met een uitsmijter op het Vrijthof, dronken thee aan de Maas en aten Limburgse vlaai elders in de stad. Ik ontdekte dat Maastrichtse vlaai heel anders is dan Roermondse vlaai. Allebei zijn ze lekker, maar winnen van de echte Bossche bollen uit mijn geboortestad Den Bosch doen ze het geen van beide.

 

We sloten de dag af bij een echte Italiaan met heerlijke, al dente gekookte pasta alla bolognese en huisgemaakte tiramisu. Het water loopt me weer in de mond nu ik dit schrijf. Onder het genot van een kop espresso evalueerden we de dag. Wat is Maastricht een ontzettend leuke stad. O nee, dorp bedoel ik. Want op wonderbaarlijke wijze heeft Maastricht geen stadsrechten gekregen in de Middeleeuwen. Maastricht is een fantastisch dorp.