Sylvia Visser

‘Je bent wel erg nauw’, verzuchtte de huisartsassistente enkele jaren geleden en pakte de kleinste eendenbek. Verkrampt van de spanning was ik omdat ik daar open en bloot lag voor een wildvreemde. Talloze medische onderzoeken en verzorging door onbekende verpleegkundigen later ben ik de gêne voorbij. Ontspannen ging ik onlangs dan ook met mijn benen wijd voor de gynaecoloog. De grootste eendenbek paste.
               In de zomer van 2017 was mijn uitstrijkje niet goed. Ik droeg het HPV-virus bij me, het virus dat baarmoederhalskanker veroorzaakt. Ik kreeg een inwendig onderzoek en ook daarbij werden afwijkingen gevonden. De gynaecoloog vond zelfs zoveel afwijkende cellen dat hij wilde opereren. Zo’n operatie zou er echter voor kunnen zorgen dat het moeilijker of onmogelijk werd zwanger te raken. Ik schrok aangezien mijn kinderwens groot is. Ik dook in de literatuur over uitstrijkjes, HPV en baarmoederhalskanker. Ik las dat HPV verschijnt en verdwijnt als een griepvirus. En ook dat afwijkende cellen soms uit zichzelf genezen. Ik besloot dat ik geen operatie wilde. De gynaecoloog hield me onder controle en tot zijn grote verbazing waren de afwijkingen een halfjaar later niet verergerd. Deze maand kreeg ik een nieuw uitstrijkje: er werden nog maar enkele afwijkende cellen gevonden en het virus was niet meer actief. Met mijn rolstoel sprong ik een gat in de lucht.
               2019 begint hoopvol voor mij. Na alle gezondheidsproblemen van de afgelopen jaren gloort er eindelijk weer licht aan de horizon. Ik voel me niet meer ziek en ik ben dus ook niet meer ziek. Wie weet wat het nieuwe jaar verder nog voor mij in petto heeft. Een knappe gynaecoloog voor mij alleen?