Sylvia Visser

Even maakte ik me zorgen. Het leek erop dat ik niet meer interessant genoeg was om te stalken. Mijn trouwe stalkers bezochten mijn site nog maar nauwelijks. Hadden de Poolse zussen mijn goede raad opgevolgd en waren ze een eigen leven begonnen? Mijn zorgen waren onterecht. Ik had een hele tijd minder gedeeld en daardoor was er voor de gezusters minder om te volgen. Nu ik mijn ganzenveer echter weer heb opgepakt, zijn de Poolse dames terug. Ik vier een feestje: ik ben nog steeds interessant.

Ik heb er zelfs een stalker bij. Kennelijk zijn er nog meer mensen zonder eigen leven. Deze nieuwe stalker gaat nog verder dan mijn trouwe stalkers. Deze nieuwe heeft mijn adres achterhaald en stuurt mij fysieke post. Nou wil ik niet al te moeilijk doen over weer een aanbidder en over een papieren liefdesbetuiging. Toch baart de mate van obsessie me wel zorgen. Mijn adres is niet makkelijk vindbaar vanwege eerdere geobsedeerde volgers. Ik plaats mijn adres niet zomaar overal online. Om mijn adres te vinden moet je moeite doen. Hoe heeft deze stalker mijn gegevens achterhaald? Heeft diegene toegang tot medische gegevens? Of tot boetes die ik eerder kreeg?

Creepy vind ik deze actie. Iets gaat er duidelijk mis in je hoofd als je besluit een wildvreemde zo te belagen. En dat maakt het juist zo eng. Iemand bij wie een steekje los zit, is onberekenbaar. Misschien moeten mijn zorgen nu pas beginnen.