Sylvia Visser

Beetje jammer als grote, ingedutte bedrijven populair doen. Zeker wanneer ze de plank volledig misslaan. ‘Alaaf, kom nu de lekkerste worstenbroodjes van Oeteldonk halen!’ Pardon? Dit is net zoiets als de noorderling die verkleed als duivel, Batman of hotdog met carnaval naar Den Bosch komt. Verdiep je tenminste een beetje in de cultuur voordat je je mengt onder de Oeteldonkers.
                Om de grootste beginnersfouten te voorkomen volgt nu een korte, Oeteldonkse inburgeringscursus. Ten eerste is iedereen welkom in Oeteldonk, als je je maar aanpast. Onthoud goed dat Oeteldonkers geen ‘alaaf’ zeggen. Zodra die Limburgse carnavalsgroet aan je lippen ontsnapt, zal een beetje Bosschenaar je graag begeleiden naar ‘Oeteldonk centraol’. Hetzelfde geldt voor feeën, elfen en kabouters. Een enkeltje Maastricht kunnen zij krijgen. Een echte Oeteldonker draagt een boerenkiel of een jasje, vaak versierd met emblemen van de Oeteldonksche club en met kikkers. Die kikkers worden door veel Oeteldonkers ‘Oetels’ genoemd, maar het woord ‘Oetel’ kan ook verwijzen naar een Oeteldonker, een Bosschenaar. Wat sowieso niet mag ontbreken aan de outfit van een Oeteldonker, is een rood-wit-gele sjaal. Veel Oeteldonkers versieren zelfs hun huizen met rood-wit-gele vlag, rood-wit-gele bloemen of andere rood-wit-gele attributen.
                De echte Oeteldonker is al ruim voor carnaval te herkennen, zelfs in zijn normale kleding. Naarmate de dagen dichterbij komen, wordt hij steeds onrustiger. Hij loopt wat zenuwachtig rond. Zijn handen trillen en zweten. En zodra hij rood-wit-geel ziet, begint hij te stralen. Bij het horen van Oeteldonkse muziek kan hij zichzelf niet meer bedwingen. Hij springt en hij zingt. Want Oeteldonk, daor zit meziek in!