Lees ook:
Oppervlakkig
blog
27 september 2017
Wat aardig dat ze het vraagt, dacht ik. ‘Well hello good morning! Did you sleep well last night?’ Een Amerikaanse vrouw begroette me heel belangstellend toen ik ontbijt draaide op het cruiseschip waar ik werkte. Zoveel interesse verwachtte ik niet van de gasten. Dus enthousiast begon ik haar vraag te beantwoorden. Nog voor ik halverwege mijn zin was, bleek zij echter al aan de andere kant van het restaurant haar yoghurt te verorberen. In mijn antwoord was ze niet geïnteresseerd. Amerikanen zijn oppervlakkig, besloot ik enigszins geïrriteerd.
Nederlanders zijn geen haar beter, zo leerde ik later. Want zeg nou eerlijk, wil je echt het antwoord weten wanneer je iemand vraagt hoe het gaat? Als diegene een hele verhandeling begint over gezondheidsproblemen of perikelen thuis, weten we niet hoe snel we weg moeten komen. Van vage bekenden is een simpel ‘goed’ niet meer dan we willen horen. ‘Hoe is het’ maakt deel uit van de begroeting en is geen echte vraag. Met goede vrienden en familie is het over het algemeen trouwens niet anders. Niemand heeft zin en tijd om naar alle sores van een ander te luisteren.
Met mensen uit onze naaste omgeving hebben we meestal een ongeschreven code waarmee we aangeven dat we nu wel echt het antwoord willen horen. ‘Vertel eens, hoe gaat het nu met je?’ vragen we dan bijvoorbeeld in plaats van ‘hoe is het’. Soms nog gevolgd door een andere vraag als ‘heb je nog steeds zo’n last van je teen?’ Vervelende situaties kan het opleveren wanneer de code niet goed begrepen wordt. Dan zijn opeens niet alleen Amerikanen, maar ook je eigen familie en vrienden oppervlakkig.