Sylvia Visser

De mens lijdt het meest van de energieprijzen die hij vreest. ‘s Avonds in bed lig ik wakker en vliegen de energietarieven me aan. Overdag stromen de energierekeningen over mijn wangen. Een jaar geleden betrok ik dit appartement en betaalde 115 euro per maand aan energiekosten. Per oktober moet ik 385 euro per maand betalen. Dat is bijna 3,5 keer zoveel. Ik moet dat betalen, maar ik kan het stomweg niet betalen. Ik kan dit probleem niet oplossen en dat maakt me bang.

 

Mijn verbruik is hoger dan gemiddeld. Hele dagen ben ik thuis en heb dus bovengemiddeld veel de verwarming aan staan. Mijn verbruik aan gas was het afgelopen jaar 1371 m3, terwijl het energieplafond ingesteld gaat worden op 1200 m3. Met mijn verbruik aan elektra is het al niet beter gesteld. Ik heb het afgelopen jaar 2626 kWh verbruikt, terwijl het energieplafond 2400 kWh wordt. Mijn verbruik is bovengemiddeld door de hooglaagkeuken, het hooglaagbed, het luchtwisselmatras, de tillift, de automatische deuren. Allemaal kosten die gezonde mensen niet hebben. Maar laat ik daar verder niet over zeuren. Iedereen heeft last van de hoge energieprijzen. Iedereen behalve de energiemaatschappijen, want die maken meer winst erdoor. En behalve de overheid want die ontvangt meer belasting erdoor.

 

In de landen om ons heen heeft de overheid al een jaar geleden ingegrepen en een energieplafond ingesteld op het tarief van een jaar geleden. Als Rutte zich niet alleen bezig had gehouden met brandjes blussen, hadden wij nu allemaal niet zo’n groot probleem gehad. Regeren is vooruitzien en precies dat heeft Rutte niet gedaan. Één kreet komt in mijn hoofd naar boven: Oprutte.