Sylvia Visser

De vrouw is wispelturig. Is het een keer mooi weer, is het nog niet goed. Ik vind het veel te warm om ook maar iets te doen. Te warm om de hond uit te laten. Te warm om boodschappen te doen. Te warm om eten te koken. Het is nog te warm om de pizzeria te bellen. Veel. Te. Warm. Om niet te zeggen, ronduit heet. Ik hang de hele dag maar een beetje lamlendig rond. Ik kan zelfs niet meer normaal denken. Lezen lukt me niet. Schrijven niet. Ik produceer niets meer.
                Of ik liever 10 graden onder 0 heb? Nee, want dan doe ik ook niets. Buiten is het dan te koud. Met een beetje pech is het bij dergelijke temperaturen ook nog glad en kun je niet eens de deur uit. Het enige wat ik in zo’n geval doe, is knus voor de openhaard zitten met een beker warme chocolade. Wel gezellig trouwens. Of ik liever zie dat het met bakken uit de lucht komt? Nee, want dan word ik depressief van het grijze weer. Met als resultaat dat ik ook niets doe en alleen maar hele dagen op de bank hang. Dus daar maak je me ook niet gelukkig mee.
                Of ik dan echt niet weet wat ik wil? Jawel, hoor. Ik heb mijn doelen altijd helder voor ogen. Ik wil graag een temperatuur tussen de 20 en 25 graden. Een strak blauwe lucht, een mooi zonnetje en een zacht briesje. Dus eigenlijk hetzelfde als vandaag, maar dan 10 graden koeler. En dat graag het hele jaar door. O  nee, met kerst mag er even sneeuw liggen, want dat is zo leuk voor het plaatje. Daarna graag alles terug naar normaal. Dat is toch niet te veel gevraagd?