Sylvia Visser

Verhalen

Archief

Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.

Doemscenario na rampscenario schiet door mijn hoofd. Aan niets anders kan ik denken, dus over iets anders schrijven wordt moeilijk. Vrijdag bezocht ik mijn droomhuis. Een prachtig huis in Den Bosch. In gedachten heb ik het al ingericht. Meubels gekocht, gordijnen uitgezocht, muren geschilderd. Nou ja, dat laatste kan ik helaas niet meer, maar in mijn dromen stond ik op een trapje met de verfroller in mijn hand.

Lees verder

Haar gedachten maken salto’s, doen de radslag, duikelen koppeltje. Ze wou dat ze wat meer zen was. Misschien helpen ontspanningsoefeningen. Nee, niet realistisch. Zodra ze bedenkt dat ze moet ontspannen, vindt ze helemaal geen rust meer. Moeten en ontspannen gaan niet samen.
 

Lees verder

Dit geloof je toch niet?! Niet eens zijn eigen kat. Geen schattige kitten. Nee, gewoon een plaatje van een willekeurige kat. En niet begeleid door een briljant verhaal of een spitsvondige zinsnede. Alleen maar de woorden ‘een kat’. En dat vinden mensen leuk. Niet een of twee maar 64 mensen vinden dat leuk.

 

Lees verder

'Als hij een verpleegster wil, moet hij een verpleegster nemen en niet jou!'
Haar vader had het goed gezien, jaren geleden al. Haar man en zij waren toen aan het bedenken hoe ze samen voor zijn zieke zus konden zorgen. Ze zouden haar in huis nemen, haar man zou voor het inkomen zorgen, zij zou minder werken en voor zijn zus zorgen. Haar vader werd woedend toen hij het hoorde. Had ze maar naar hem geluisterd. 

 

Lees verder