Sylvia Visser

‘Je ziet er helemaal niet ziek uit’, zeggen mensen uit mijn omgeving. En wat je niet ziet, bestaat niet. Dus leg ik uit dat je het wel kunt zien. Ik kan namelijk nauwelijks lopen. ‘Ja, maar dat is de MS’ krijg ik vervolgens als antwoord. Klopt helemaal, maar de MS wordt getriggerd door wat ik onder de leden heb. Mijn omgeving twijfelt daaraan.
               Inmiddels heb ik heel wat jaren MS en weet ik wat andere ziektes en stress voor invloed kunnen hebben. Dat ik naast de multiple sclerose ook gewoon alle andere ziektes kan krijgen, is voor de mensen om me heen moeilijk te begrijpen. Het ligt immers in de lijn der verwachting dat je met MS alleen maar achteruit gaat. Alle klachten die ik heb, zullen dus wel te wijten zijn aan de progressie van die ziekte. De negativiteit, het onbegrip maken me soms boos en daar word ik geen gezelliger mens van. Reden voor mijn omgeving om te zeggen dat ik weiger te accepteren dat ik MS heb. En daar word ik vervolgens nog kwader van.
               Gelukkig gelooft mijn huisarts wel dat MS in dit geval niet de oorzaak is. Van MS krijg je immers geen snotneus of een hoofd zo vol dat je je hartslag hoort in je oor. Ze denkt dat mijn griep een holteontsteking heeft veroorzaakt en dat ik daardoor maar niet beter word. Ik heb nu medicijnen gekregen, dus ik hoop dat ze snel werken. Na twee maanden van beroerd zijn, kan ik niet wachten op het moment dat ik me niet meer ziek voel.