Lees ook:
Winterdepressie
blog
1 februari 2017
Je zult maar van boven de rivieren komen. Ik denk dat ik serieus zou overwegen er een einde aan te maken. O wacht… ik woon er zelf ook. Maar zeg nou eerlijk, welk lichtpuntje is er nog in deze tijd van het jaar? De feestdagen zijn voorbij, dus het heeft geen zin je te verheugen op kerst of oudjaar. Tenzij je een heel lange adem hebt natuurlijk. En het is nog bijna net zo donker als in december. Fantaseren over het voorjaar maakt het humeur overigens ook niet beter. Dat confronteert je immers alleen maar met de feiten: we zijn nog niet eens halverwege de winter.
Op dit soort momenten ben ik dus blij dat ik een Brabander ben. Want waar de noorderling werkelijk niets heeft om naar toe te leven, kan de zuiderling de dagen aftellen naar het hoogtepunt van het jaar. Nog 25 nachten en dan is het carnaval! Als rasechte Bossche versier ik mijn huis binnenkort al met de Oeteldonkse driekleur. Rood-wit-gele bloemen zullen leven in deze uitzichtloze dagen brengen. En ja, die zijn ook leverbaar in Bunschoten, ver van mijn Brabantse land. Eigenlijk is het in mijn huis trouwens al bijna carnaval. Mijn rode kerststerren leven nog. Een wit winterstuk heb ik onlangs toegevoegd. Dus nu alleen nog iets geels.
Maar als ik naar buiten kijk, laat ik het hoofd weer hangen. Alles is daar grijs. De lucht en ook het water door de weerspiegeling van de wolkenmassa. Een winterdepressie ligt eerder op de loer dan een lach om de Oeteldonkse gein. Ik denk dus dat ik mijn winterslaap nog maar even voortzet. Voorlopig droom ik wel van de dagen die mijn Oetelhart sneller doen slaan. Nog 25 nachtjes slapen…