Sylvia Visser

Allah aan hun kant

​blog

18 november 2015

Mijn zusje is heel erg geschrokken, net als alle Parijzenaars. Dat geldt zelfs voor de politie. Die stuurde zaterdag helikopters naar een bruiloft waar vuurwerk werd afgestoken. Nou vraag ik me inderdaad af wat je bezielt als je een dag na die vreselijke aanslagen eens lekker gaat knallen op je feestje. Als je maar lol hebt, zullen we zeggen.
                Mijn zusje kent de wijk waar het allemaal gebeurde, erg goed. Ze heeft daar op school gezeten. Het is een klein gebied, vergelijkbaar met het centrum van Groningen of Den Bosch. Ook mijn zusje bezocht weleens een concert in Bataclan en zat vaak op de terrassen in de buurt. Zij had evengoed slachtoffer kunnen worden, maar gelukkig is dat niet gebeurd. Wel kwamen een paar van haar collega’s om bij de aanslagen en ook enkele kennissen waren erbij, maar wisten te ontkomen.
                Opeens komt de terreur van IS erg dichtbij. We hadden allemaal slachtoffer kunnen worden. Zelf had ik als schrijfster dat gevoel ook al in januari na de aanslagen op Charlie Hebdo. Dat was een aanval op de vrijheid van meningsuiting. Alle cartoonisten, schrijvers, journalisten en andere voorvechters van het vrije woord hadden vermoord kunnen worden. Nu is het echter breder. Je hoeft Mohammed niet te tekenen of met woorden belachelijk te maken. Het is genoeg als je gewoon naar een concert, voetbalwedstrijd, terras of restaurant gaat.
                Die vrees die nu bij veel mensen leeft, speelt IS in de kaart. Islamitische Staat is erop uit angst te zaaien. Denk bijvoorbeeld aan het identiteitsbewijs dat gevonden is bij een opgeblazen terrorist. Het mag een wonder heten dat zijn Syrische paspoort waarin staat dat hij als vluchteling via Griekenland Europa is binnengekomen, onbeschadigd is gebleven. Deze mensen moeten Allah wel aan hun kant hebben.
                Toch moeten wij ons leven niet laten beheersen door de angst die IS graag wil zaaien, want dan hebben we bij voorbaat verloren. Veel mensen zijn bang nu en die angst is reëel. Maar niet reëler dan de angst dat je vliegtuig neerstort, dat je omkomt bij een auto-ongeluk of dat je je nek breekt als je van een keukentrapje valt. We blijven dus cartoons maken en kritische columns schrijven. En we blijven gewoon concerten, restaurants, voetbalwedstrijden en terrassen bezoeken. We laten ons leven niet beheersen door angst. #NeverAfraid