Fotograaf: Maarten Willems
Lees ook:
Benen, blog en boek
blog
25 januari 2017
Dus daar lag ik dan. Ik zakte door mijn benen en ze deden niets meer. Ik kon ze niet optillen. Ik kon er niet op staan. En ik had de kracht niet om overeind te komen. De dingen in mijn hoofd waar ik onlangs over schreef, bleken inderdaad de voorbode van een MS-terugval. Mezelf met mijn armen vooruitduwend wist ik gelukkig bij mijn telefoon te komen. Zonder hulp had ik nu nog op de grond gelegen. Een hele dag kon ik niet lopen en zat ik in een rolstoel. Maar voetje voor voetje kon ik me wonder boven wonder de volgende dag weer verplaatsen achter mijn rollator.
Door al mijn gezondheidsproblemen is mijn boek op de achtergrond komen te staan. Terwijl schrijven toch is wat ik het liefste doe. Veel liever dan revalideren. En zeker liever dan machteloos op de grond liggen. Nog steeds werk ik dan ook aan mijn verhalenbundel, maar erg snel vordert het niet. Zo gedisciplineerd als ik ben met mijn blogs en online korte verhalen, zo is mijn boek het ondergeschoven kindje. De leuke reacties die ik vrijwel direct krijg op mijn online teksten, motiveren me om iedere week voor nieuwe te zorgen. Te midden van alle ellende put ik er levensvreugde uit.
Op mijn verhalenbundel zullen ook wel veel lieve en grappige reacties komen, maar dat duurt nog zo lang… En aangezien ik nu wel een lach kan gebruiken, kies ik ervoor mijn blogs en online verhalen voorrang te geven. Ik weet alleen nog niet wat dat betekent voor het verschijnen van mijn boek. De bedoeling is dat het er in de tweede helft van dit jaar ligt. Maar dat kan dus ook zomaar 2018, 2019 of misschien wel 2020 worden.