Home
Boek
Verhalen
Blog
Thema's
Over Sylvia
Contact
Meer
Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.
Archief
20 december 2017
Om mijn helse spierpijnen lacht ze. Een sadist vind ik haar. ‘Te makkelijk!’, roept ze als ik een oefening beheers. En ze verzwaart mijn training. Nooit is het goed genoeg voor haar. Mijn fysiotherapeut is keihard. Maar haar methode werkt. Na de eerste maand therapie ervaar ik al wat kleine verbeteringen. Dus dat biedt perspectief. De hoop dat 2018 niet nog een jaar van ziekte wordt. Maar een jaar van vooruitgang. Een jaar waarin ik me weer goed voel en waarin mijn conditie, spierkracht en balans verbeteren.
Lees verder
13 december 2017
Vrede op aarde. Ook ik heb last van het kerstgevoel. Verbaasd nam mijn vriendin de telefoon op. Ik wist dat ze ziek was en dacht: laat ik eens informeren hoe het gaat. Natuurlijk had ik gewoon een appje kunnen sturen, maar ik besloot wat oprechte, persoonlijke belangstelling te tonen. In deze donkere dagen voor kerst moet een mens zich immers van zijn beste kant laten zien.
6 december 2017
‘Dikke!’, riep mijn zusje. ‘Nee, jij, lantaarnpaal!’, schreeuwde ik terug. Bij ons thuis hing vroeger altijd een vredige sfeer. Precies zoals ouders het graag zien en zoals het in ieder voorbeeldig gezin gaat. We attendeerden elkaar behulpzaam op onze tekortkomingen en afwijkingen. Aangezien ik de oudste was thuis, kreeg ik als eerste borstjes. En mijn zussen wezen mij daar subtiel op. Ik ontkende echter alles. Ik kreeg geen tieten. Het was vet wat ze zagen. Mijn zusjes vonden mijn verhaal plausibel.